تو بدم بمیر و بدم پسری را به آهنگری بردند تا شاگردی کند، استاد گفت: “دم آهنگری را بدم!” شاگرد مدتی استاده، دم را دید، خسته شد؛ گفت: “استاد اجازه میدی بنشینم و بدمم؟” استاد گفت: “بنشین” باز مدتی دمید و خسته شد، گفت: “استاد! اجازه میدی دراز بکشم و بدمم!” گفت: “دراز بکش و بدم”؛ بعد از مدتی باز خسته شد؛ گفت: “استاد اجازه میدی بخوابم و بدمم؟” استاد گفت: “تو بدم، بمیر و بدم”.