این مثل مترادف است با مثل فارسی “کور کور را می‌جوید آب گودال را” و هر وقت دو نفر همدیگر را پیدا می‌کنند و با هم دمخور و مأنوس می‌شوند مردم درباره آنان این مثل را می‌زنند. در زمان‌های بسیار قدیم در آذربایجان دو خانواده بودند که یکی از آنها یک دختر داشت به اسم “چؤلمک”(دیزی) و دیگری یک پسر داشت به اسم “دوواق”(در دیزی) که این دو عاشق و خاطرخواه هم بودند. اما چون بین آن دو خانواده دشمنی ایلی و طایفه‌ای بود این پسر و دختر نمی‌توانستند به هم برسند. تا اینکه “دوواق” از عشق “چؤلمک” سر به کوه و بیابان گذاشت. عاقبت روزی از روزها قضا و قدر “چؤلمک” را به وصال “دوواق” رساند و این دو تا به هم رسیدند.